Hic titremesin ne elin,
Ne de bana verdigin yüregin..
Beni yok saydin, beni inkar ettin ya;
Hicbirseyin önemi kalmadi benim icin..
Burusturup bir yana atsan,
Belki bu kadar acimazdi kalbim!!..
Hic titremesin elin,sil gitsin.
Ben sensiz kalmam nasil olsa..
Dünyanin öbür ucunda da olsan,
Gözümü yumsam yanibasimda olacaksin..
Elimi kalbime koyacak olsam,
Usul usul dokunurum sana, kacamazsin..
Cok yoruldum artik, inan..
Ne anlatmaya halim kaldi,
Ne de anlaman icin zaman..
Vazgecmeyeceksin inandiklarindan..
İste o yüzden sevgilim,
Hic titremesin elin,yüregin..
Sil gitsin.. Silebiliyorsan..
Yoksa Karala..
************************
Kendini kandırma kızım!
Ne sanıyosun sen hayatı pembe bi eLbise mi ?
Bıkmadın mı etrafa
Pembe gözLükLerLe bakmaktan
Ya da poLyannacıLık oynamaktan?
Geçmio işte acıLar
Kaç kez anLatıcam sana
Bu işLer internet bağLantına benzer
Bi koparsa kaLırsın ortada
Ne o küçük hanım niçin bu yaşLar?
AğLama PaLyaço Makyajın Akar !
********************
karalamak çözüm mü peki?
karalayınca görünmez, göremezsin.
ama iz kalır.
hem de eskisinden çok daha fazla.
ama zamanla o kadar iz olur ki hatırlayamazsın.
hatırlamaktansa o karanlığı tercih edersin.
peki ya her yer iz olursa bu sefer?
bu karalamalardan...
her yer iz olur ve yenilerini ekleyecek yerin kalmaz.
hayatta herşeyi silemezsin ki.
ama ya bazıları silinir, bazıları karalanırsa,
o karalananlar asıl hatırlanmayı gerektirmez mi?
mürekkebin bitse bile,
öteki sayfadaki izlerini görmez misin?
hele ki karalıyorsan, iz kalmama ihtimali var mı?
hayat sayfalarda oluşmaz mı?
hayatın dönemleri sayfalara yansımaz mı?
hayatı tek bir sayfaya sığdırmak ne kadar anlamlı ki?
bu kadar değersiz mi?
karalamaktansa, bırakın kalsın,
en azından öteki sayfaya 'issiz' bir iz kalmaz...
******************************
Sen benim için hem bir hiç hem de her şeysinr30;
Giderken bıraktığın yara sonsuz bir acı bıraktı yüreğimder30;
r16;r17;sevseydin gitmezdinr30;gitseydin sevmezsin..r17;r17; Giderken bıraktığın yarayı ne başkası kapatabilir..nede senr30;
Hücrelerim paramparça kimi ölü kimi ölüm savaşında..
Aynı yasamaya çalışmak gibir30;
Sensiz hayata alışmak gibir30;
Varlığında yokluğunda bir savaş aslındar30;
Büyük bir savaşr30;
Hiçbir zaman kazanamayacağım bir savaşr30;
Vazgeçtim her şeyden..sevdan hariç
Ne yasamamın bir önemi var su anda nede gıdısınınr30;
Ne gelişini beklerim..nede beni sevmenir30;
Biz bizi bir hiçe harcadıkr30;
Geri dönmek kolay mı?
Her şeyden zor Çok zorr30;
Şimdi arasan son kez sesini duymak için nelerimi vermezdim kir30;
Bu can yoluna fedar30;
araya aylar girse de her seferinde dönmüştük birbirimizer30;
bu kez çok farklı olacak biliyorumr30;
geri dönüşümüz olsa silmezdik birbirimizir30;
daha doğrusu sen benir30;
ben seni silsem zaten uğruna bunca yas dökülmezdir30;
bunca acı çekilmezdi r30;
ne var ki öğreniyorum artık
SİLEMİYORSAN KARALAYACAKSIN ! ! ! ...
Evinin seni içine sığdıramayacak kadar dar oldugunu fark edeceksin...
Sokağa fırlayacaksın...
Sokaklar da dar gelecek...
Tıpkı vücudunun yüreğine dar geldigi gibi...
Ne denizin mavisi açacak içini, ne pırıl pırıl gökyüzü...
Kendini taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar
küçüleceksin...
Birileri sana bir şeyler anlatacak durmadan...
"Önemli olan saglik."
"Yaşamak güzel."
"Boş ver, her şey unutulur."
Sen hiçbirini duymayacaksin...
Göz yaşlarindan etrafı göremez hale geleceksin...
Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmek
isteyecek kadar çok seveceksin...
Hep ondan bahsetmek isteyeceksin...
"Ölüme çare bulundu" ya da "Yarın kıyamet kopacakmış" deseler başını
kaldırıp Ne dedin?" diye sormayacaksin...
Yalnız kalmak isteyeceksin...
Hem de kalabaliklarin arasında kaybolmak...
Ikisi de yetmeyecek...
Geçmişi düşüneceksin...
Neredeyse dakika dakika...
Ama kötüleri atlayarak...
Onunla geçtigin yerlerden geçmek isteyeceksin...
Gittigin yerlere gitmek...
Bu sana hiç iyi gelmeyecek...
Ama bile bile yapacaksin...
Biri sana içindeki aciyi söküp atabilecegini söylese, kaçacaksin...
Aslında kurtulmak istediğin halde, o acıyı yaşamak için direneceksin...
Hayatinin geri kalanini onu düsünerek geçirmek isteyeceksin....
Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin...
Herkesi ona benzetip...
Kimseyi onun yerine koyamayacaksin...
Hiçbir şey oyalamayacak seni...
Ilaçlara sığınacaksın...
Birkaç saat kafani bulandiran ama asla onu unutturmayan.
Sadece bir müddet buzlu camin arkasindan seyrettiren...
Bütün sarkilar sizin için yazilmis gibi gelecek...
Boğazın düğümlenecek, dinleyemeyeceksin...
Uyumak zor, uyanmak kolay olacak...
Sabahi iple çekeceksin...
Bazen de "Hiç günes doğmasa" diyeceksin...
Ne geceler rahatlatacak seni ne gündüzler...
Ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin...
BELKI CIVI CIVII SOKER DIE CAN HAVLIYLE ONUNE CIKANA SARILMAK ISTEYECEKSIN
...
Nafile...
Düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek...
Rüyalar göreceksin, gerçek olmasini istedigin...
Her siçrayarak uyandiginda onun adini söyledigini fark edeceksin...
Telefonun çalmasini bekleyeceksin...
Aramayacagini bile bile...
Her çaldiginda yüregin ağzına gelecek...
Ağlamakli konuşacaksın arayanlarla...
Yüreğin burkulacak...
Canın yanacak...
Bir daha sevmemeye yemin edeceksin...
Hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinden...
Onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksın...
Defalarca aradığım günlerin kiymetini bilmedigin için kendinden nefret
edeceksin...
Yaşadığın şehri terk etmek isteyeceksin...
Onunla hiçbir aninin olmadigi bir yerlere gidip yerleşmek...
Ama bir umut...
Onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu...
Bu umut seni gitmekten alıkoyacak...
Gel gitler içinde yasayacaksın...
Buna yaşamak denirse...
YAŞADIĞIN KADAR VARSIN HAYATIN İÇİNDE
Hayatı ıskalamaya lüksün yok senin!
Bir aşk için yapabileceğin her şeyi yaptığına inanıyorsan ve buna rağmen hala yalnızsan, için rahat olsun. Giden zaten gitmeyi kafasına koymuştur ve yaptıkların onun dudağında hafif bir gülümseme yaratmaktan başka hiçbir işe yaramayacaktır.
Sen kendini paralarken o her zaman bahaneler bulmaya hazırdır. Hani ağzınla kuş tutsan "Bu kuşun kanadı neden beyaz değil?" diye bir soruyla bile karsılaşabilirsin.. iki ucu keskin bıçaktır bu işin. Yaptıklarınla değil yapmadıklarınla yargılanırsın her zaman. Bu mahkemede hafifletici sebepler yoktur. İyi halin cezanda indirim sağlamaz.
Sen, "Ama senin için şunu yaptım" derken o, "şunu yapmadın" diye cevap verecektir. Ve ne söylesen karşılığında mutlaka başka bir iddiayla karşılaşacaksındır. Üzülme, sen aşkı yaşanması gerektiği gibi yaşadın.Özledin, içtin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin, düşündün, şiirler yazdın. "Peki o ne yaptı" deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta. Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine engeller koyuyorsa bu onun sorunu. Bir insan eksik yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için? Hayatı ıskalama lüksün yok senin. Onun varsa, bırak o lüksü sonuna kadar yaşasın.
Her zamanki gibi yaşayacaksın sen. "Acılara tutunarak" yaşamayı Öğreneli çok oldu. Hem ne olmuş yani, yalnızlık o kadar da kötü bir şey değil. Sen mutluluğu hiçbir zaman bir tek kişiye bağlamadın ki.... Epeydir eline almadığın kitaplar seni bekliyor.Kitap okurken de mutlu oluyorsun unuttun mu? Kentin hiç görmediğin sokaklarında gezip yeni yaşamlara tanık olmak da keyif verecek sana.Yine içeceksin rakını balığın yanında. Üstelik dilediğin kadar sarhoş olma özgürlüğü de cabası....
Sen yüreğinin sesini dinleyenlerdensin ve biliyorsun asolan yürektir.Yürek sesi ne bilmeyenler, ya da bilip de duymayanlar acıtsa da içini unutma; yasadığın sürece o yürek var olacak seninle birlikte. Sen yeter ki koru yüreğini ve yüreğinde taşıdığın sevda duygusunu. Elbet bitecek güneşe hasret günler. Ve o zaman kutuplarda yetişen cılız ve minik bitkiler değil, güneşin çiçekleri dolduracak yüreğini...
Alıntıdır.Forumda Daha Önce Verilmemiştir...
Duman Menü
İletişim
Üyeler İçin
Download
|
